Twenty Six

Caitlin
Przestraszona, szybko odsunęłam się od Justina i spojrzałam na bok jego koszulki. Była czerwona. Nie żartował. Justin nadal stal uśmiechnięty i opierał się o ścianę. Czy z nim wszystko jest w porządku?
- Justin, co ty robiłeś?- zapytałam marszcząc brwi.
- Nic nie robiłem- wzruszył ramionami.
Przewróciłam swoimi oczami i złapałam go za koniec jego kurtki.
-Mogłeś, chociaż schować ten zakrwawiony nóż- powiedziałam głośniej.
-Przepraszam- Justin zrobił minę szczeniaczka chwilę potem uśmiechnął się szeroko.
Jak mógł robić urocze miny, kiedy miał w kieszeni narzędzie zbrodni?
Jak on mógł żartować w takiej chwili? Jego koszulka była czerwona. Miał nóż w kieszeni i był w domu swojej dziewczyny, gdzie mógł zostać przyłapany przez jej rodziców. Ah,no tak zapomniałam. Jakimś cudem znalazł się w moim pokoju nie używając drzwi.
- Wszystko z tobą dobrze? Mówiłam ci, że jesteś nienormalny?- Tupnęłam nogą o ziemię.
- Coś tam wspomniałaś.
Kiedy moja złość powoli opuszczał moje myśli i ciało postanowiłam usiąść na brzegu mojego łóżka.
- Co się stało, Justin?- Próbowałam ignorować ranę w jego boku. Tymczasowo, oczywiście. Muszę się dowiedzieć, co mu się stało.
- Wiesz….- Justin zaczął powoli zdejmując swoją skórzaną kurtkę i rzucając ją na łóżko.
- Taaak?- Ciągnęłam.
- Spotkałem się z Jamesem- powiedział uśmiechnięty.
- Przysięgam, jesteś kurwa nienormalny!- Wrzasnęłam, ale zaraz tego pożałowałam.
Usłyszałam kroki. Tup-tup. Coraz bliżej mojego pokoju. Złapałam Justina za rękę i otworzyłam drzwi do łazienki.
- Możesz tu chwilę zostać?- Sama zastanawiałam się, dlaczego to miało formę pytania. On miał tu zostać. Zamknęłam cicho drzwi i podeszłam do biurka.
Ktoś zapukał do mojego pokoju, a   po chwili drzwi się otworzyły.
 Rozłożyłam mój podręcznik do francuskiego na jakiejś przypadkowej stronie i udawałam, że jestem baaardzo zajęta.
-Co jest?- Zapytałam moją mamę, kiedy stała w progu mojego pokoju.
- Czy Ty rozmawiasz sama ze sobą?- Roześmiała się.
- Chyba Ci się przesłyszało, albo powtarzałam sobie słówka, wiesz. Zawsze tak robię- sztucznie się uśmiechnęłam.
Caitlin jesteś bardzo głupia i wymyślasz żenujące kłamstwa.
- Pomijając fakt, że moja córka mnie niepokoi wychodzimy z ojcem. Ma jakieś spotkanie- powiedziała moja mam, kiedy zamykała drzwi.
Odetchnęłam z ulgą.
- Jeszcze jedno. Wszystko, co jest ci potrzebne do szczęścia masz w lodówce- moja mama szeroko się uśmiechnęła, a ja przytaknęłam. Ona nie wiedziała, że wszystko, czego potrzebuję jest w mojej łazience.
Szczęście było chyba po mojej stronie. Tak, mam na to dowody. Najseksowniejszy chłopak na ziemi jest w mojej łazience.. Uf.
- Więc francuski? Słaba wymówka, skarbie- Justin pogłaskał mnie po policzku.
- Słabo to wygląda. Twoja rana- wskazałam ręką-o tutaj.
-  Znowu chcesz zaciągnąć mnie do łazienki?- Justin mrugnął.
- Wolę to zrobić na moim łóżku niż na pralce- powiedziałam zupełnie poważnie, co było trudne, bo miałam ochotę płakać ze śmiechu.
- Okej- Justin powiedział zadowolony, kiedy kazałam mu usiąść na zamkniętej klapie toalety.
Bóg seksu w mojej łazience. Mówiłam już, jakie mam szczęście?
- Więc jak było? Bitwa na noże? Jak dojrzali mężczyźni?- Zapytałam sarkastycznie.
Justin nic nie powiedział. Uznałam to za małe zwycięstwo. Podniosłam jego koszulkę do góry i skrzywiłam się. Rana nie była głęboka, ale prawie wszędzie była krew.
- Wiesz, że mówię po francusku?- Zaczął Justin.
-Oh,tak? Do ilu umiesz liczyć, skarbie?- Zamrugałam kilka krotnie.
- Ha,ha,ha. Mówię poważnie. – Justin przewrócił oczami.
 - Ja też mówię zupełnie poważnie!
Nawet nie zauważyłam, że wacik był cały w krwi Justina. Zrobiło mi się trochę niedobrze. Nienawidziłam zapachu krwi, ale dla Justina byłam gotowa zrobić wszystko.
- Nie mów, że jesteś wampirem, Caitlin- Justin położył rękę na moim ramieniu.
- Myślisz, że jakbym była to byłabym z przedstawicielem ludzkiej rasy?- Wstałam i wyrzuciłam wacik do kosza.

- Powinno się zagoić- powiedziałam, myjąc ręce w umywalce.
Wtedy dłonie Justina oplotły moją talię. Teraz dokładnie mogłam przyjrzeć się jego tatuażom. Miał ich coraz więcej i więcej.
Odwróciłam się byśmy byli do siebie twarzami.
- Zrobisz sobie kiedyś jakiś tatuaż dla mnie?- Zapytałam, spuszczając wzrok.
- To jest wytatuowane w moim sercu- Justin lekko musnął moje czoło, a moje policzki natychmiast zrobiły się czerwone.
***
Po uroczym przedstawieniu, które odbyło się w mojej łazience jak bardzo dziwnie to brzmi.. zeszliśmy z Justinem na dół. Tak, to ja oczywiście byłam głodna. Justin siedział w salonie i wpatrywał się w telewizor.
- Jest coś ciekawego?- Zapytałam Justina, kiedy wtuliłam się w jego ramiona.
-Jakieś wiadomości –odpowiedział -Nic ważnego.
Wiem jestem bardzo spostrzegawcza, ale dopiero dotarło do mnie, że nie zapytałam Justina, co się stało, gdzie był i kto mu to zrobił. On zgrabnie unikał tematu, a  ja mogłam się domyślić odpowiedzi.
Nie chciałam nic mówić. Czym więcej bym mówiła tym bardziej on bardziej by się martwił i pakował w kłopoty.  Siedzieliśmy przez chwilę w ciszy. Justin lekko gładził moje włosy. W tej chwili do mojej głowy wpadł chyba najgłupszy pomysł na świecie. Przypomniały mi się słowa Jamesa. Nie wiedziałam czy zaczynać temat. Justin może się zdenerwować. Ja mogę się zdenerwować, ale wiecie jaka jestem.
- Justin mam pytanie- powiedziałam tak cicho, że sama ledwo się słyszałam.
-Tak?- Justin odwrócił się w moją stronę.
_________________________

Przepraszam, że kończę w takim momencie. Taka bardzo lubię czytać to co piszecie potem pod rozdziałem :D
Dziękuję osobie, która „nabija” komentarze. Bez niej nie było by rozdziału! Podziękujcie jej :D
Mam nadzieję, że się Wam podoba. Napisać coś w trakcie tylu sprawdzianów, kartkówek i Bóg wie, czego… ale daję radę, mam nadzieję.
Więc… dziękuję za taką dużą liczbę wyświetleń i mam nadzieję, że będzie ich więcej.
Do zobaczenia w niedzielę. Miłego tygodnia. Znajdziecie chwilkę na skomentowanie? <3
PS. W kolejnym postanowiłam zrobić mnóstwo momentów Jaitlin, sjdhysghds.